Whut?
Kali: Już od 3 klasy myślałam o KL 4. Były dwie wersje. Pierwsza wersja- nie było Kalego- był lew o imieniu Dakar, nie było Sandrei- przeszedł tylko Aloko. W końcu wymyśliłam imię Kali. I się zaczęło od nowa. Z początku Sandrea miała być partnerką Kalego. Ale jednak pomyślałam sobie, że imię to bardziej pasuje na siostrę, więc rolę partnerki zajęła Nela- z imienia "Nala" jedno "a" zamieniłam na "Nela". A imię Sandrea- od "Sandra", tylko dodałam "e". Dopiero jakiś czas potem dowiedziałam się, że jest też Kali w pustyni i w puszczy- ale nie chciałam zmieniać imienia, bo chciałam to
Aloko- pierwszy raz słyszę, że z madagaskaru. Czasem wymyślam tak poprosty imiona, lecz Aloko- dawno temu zrobiłam sobie "drzewko" KL z różnymi imonami. Więc wyszukałam Aloko
No i tyle.

Spk
Rozdział II

Lwiątko rosło, a nie było już nawet aż takie małe! Askari był już w wieku, gdy Skaza zabił Mufasę.
Na lwiej Ziemi było widno. Brązowy książę obudził się. Wstał, przeciągnął się i ziewnął. Kali otworzył oczy. Uśmiechnął się, widząc synka na łapach. No a co do wyglądu Kalego trochę się zmienił. Wyglądał już troche Mufasowato. Tak samo jak Askari- też miał troszkę Mufasowatości xD. Kalu wstał z sympatycznym uśmiechem. Askari wybiegł z Lwiej Groty cały uśmiechnięty i dość ciekawy świata. Kali wyszedł z miejsca spania. Potargał syna po grzywce. Czerwonooki spojrzał uśzczęśliiony na ojca. Ten uśmiechnął się jeszcze bardziej do niego. Skinął głową w pobiliżu czubka Lwiej skały. Poszli tam. Słońco wschodziło, kiedy Kali zaczął mówić:
-Pamiętaj Askari- życie jest jak kręta droga, która ma koniec. Każdy musi ją przejść...
-Tato, ale dlaczego ona nie jest prosta?-zapytał Askari słuchając uważnie swego ojca.
-Bo ta droga to życie, które często ma jakieś kłopoty, z których się trzeba wywinać... Ich jest wiele, ale i tak, czy tak musimy się wywinać, by życie wydawało nam się jak prosta droga, po której będziemy chodzić jako starcy.
-Lecz dlaczego akurat natykamy się na te kłopoty?
-To może Ci odpowiedzieć los...-powiedział odchodząc- A teraz chodź. Pokażę Ci coś...-mówił król zaciekawiając
-Niby co?-pytał książę
Obaj znaleźli się nad jeziorkiem. Askari odparł na to miejsce:
-No i co w tym takiego ciekawego, tato?-powiedział Askari z zakrzywioną miną
-Spójrz w wodę, Askari-powiedział Kali, a książę wysłuchał go, a Kali stanął nad nim
-No i co, Tato?-spytał Askari
-Mówiłem Ci o ciągu życia, a więc mówię dalej...-powiedział i nabrał powietrza- Życie może też Ci dać niespodzianki- i dobre i złe-powiedział Kali, a jakaś żabka wyskoczyła z wody, a woda pochlapała lekko Askariego
-Tato... Jak mogłeś o tym wiedzieć?-powiedział Askari, a Kali się zaśmiał.
-Każdemu może wpaść coś do głowy, co się może spęłnić...-mówił pochylając do niego głowę- No a teraz czas wolny...-powiedział i wtedy sobie coś przypomniał i zatrzymal Askariego- Nie chodź w tamte ciemne miejsce, bo możesz nie wrócić....A teraz idź się bawić.
Askari szybko pobiegł na lwią Skałę. Kali też tam szedł, szczęśliw, ze widział się ze synem.

Tylko nie pytać się o imiona (Askari- wojownik w suachili) tylko oceniać opowiadanie -_-