Lwiątko wparowało do jakieś groty, którą znał tylko on. Było mu zimno, ale to chyba nic? Wpatrywał się w wejście, jakby oczekiwał, że pojawi się ktoś, kto uratuje go od opresji. Wreszcie dał za wygraną i położył głowę na łapkach. Był zmoknięty po same uszy. Zamknął oczy, lecz jeszcze nie spał.

Spojrzał na lwiczkę ciekawie. - Czego chcesz? - Spytał nie siląc się na miły ton. Podrapał się za uchem.

Uśmiechnął się do hien, bo bardzo wiele z nich było jego przyjaciółmi. - Wiem. - Odparł.

Lwiątko struchlało i wyszło z groty. Miał położone uszy i podwinięty ogon pod tyłek. Wiedział, że nie miałby choć cienia szansy. Teraz zaczął z całego serca nienawidzić Kari. - I pomyśleć, że mój brat jest tak głupi. - Odpowiedział szeptem i wycofywał się tyłem z terenu.

Uderzył tyłem w skałę. Zwinął się w kulkę i trząsł się, bo wiedział, że koniec jest bliski...

Cóż... lwiątko było sparaliżowane. Po chwili wstał i krzyknął. - Na nich! - Owe hieny, które przyprowadziła Kari, ruszyły do ataku na lwy. Zza jego pleców wyskoczyło kolejne pięć i rzuciło się na Setene. - Nie, ja nie chciałem rozlewu krwi, lecz nikt nie będzie mi groził. - Warknął i wskoczył na skałę.

*Jej mina przestała być zła. Rzuciła się na hieny.*
-Shewn, wiedz że one nie były ze mną tylko szły!*szepnęła do ucha Shewna. Nagle pokazała ścieżkę, która prowadziła do wyjścia. Pobiegła, a kiedy to zrobiła, hieny zablokowały wyjście.*